کد مطلب:41991
شنبه 1 فروردين 1394
آمار بازدید:21
چرا ابن تيميه در دعوت خود پيروز نگشت اما شاگردش محمد بن عبد الوهاب پيروزي نسبي پيدا كرد؟
پاسخ اين سئوال با توجه به محيط دعوت روشن ميشود. ابن تيميه بذر خود را در محيطي افشاند كه مملو از دانشمندان اسلاميبود كه هر يك به تنهائي ميتوانست تبليغ او را خنثي نمايد. محيط شام و مصر در آن زمان، از بزرگترين مراكز اسلاميبود كه در آنها محدثان و محققان و متكلمان بزرگي ميزيستند و به آساني توانستند دعوت او را بي اثر سازند، و ابن تيميه را رسوا و ضلالت و گمراهي را در نطفه خفه كنند، ولي محمد بن عبدالوهاب در نجد و در ميان اعراب بيابانگردي ميزيست كه از هر علم و دانشي به دور بودند، و كوچكترين اطلاعي دربارة شرك و توحيد نداشتند و در بست در پرتو قدرت آل سعود در اختيار شيخ بودند و نا گفته پيدا است كه دعوتهاي گمراه كننده در ميان افراد نا آگاه فوراً رشد كرده و پر و بال باز ميكند و پيوسته دجالان زمان در ميان دور افتادگان از فرهنگ، به تبليغ دست زده و ساده لوحان را فريب ميدهند، ولي در سرزمينهاي عالم خيز و دانشمند پرور كه پيوسته مردم زير پوشش ارشاد دانشمندان واقع بين قرار دارند، اين نغمه ها جائي ندارند. البته اين بدان معني نيست كه هيچ عالم و دانشمندي را نميتوان فريب داد و به عناوين گوناگون دين او را خريد، بلكه مقصود تبيين يك اصل غالب است و آن اينكه دعوت هاي گمراه كننده در محيطي رشد ميكند كه مردم آنجا آگاهي صحيح از دين نداشته باشند و محيط فرزند عبد الوهاب كاملاً حائز اين شرط بود، در حالي كه محيط ابن تيميه، فاقد اين قابليت بود.
: استاد محقق جعفر سبحاني
فرهنگ عقائد و مذاهب اسلامي ج 3
مطالب این بخش جمع آوری شده از مراکز و مؤسسات مختلف پاسخگویی می باشد و بعضا ممکن است با دیدگاه و نظرات این مؤسسه (تحقیقاتی حضرت ولی عصر (عج)) یکسان نباشد.
و طبیعتا مسئولیت پاسخ هایی ارائه شده با مراکز پاسخ دهنده می باشد.